مواد غلظت دهنده محصولاتی هستند که باعث افزایش ویسکوزیته مواد میشوند. مواد غلظت دهنده در صنایع بسیاری نظیر رنگ، چسب، رزین، آرایشی-بهداشتی، غذایی و غیره استفاده میشوند. غلظت دهنده‌ها علاوه بر افزایش ویسکوزیته مواد، دارای ویژگی های بسیاری از جمله ضد رسوب و جریان‌پذیری خوب هستند. از غلظت دهنده‌ها هم در محصولات برپایه آب و هم در محصولات برپایه حلال استفاده میشوند. از جمله متداول ترین مواد غلظت دهنده در محصولاتی نظیر رنگ، رزین و چسب‌های برپایه آب غلظت دهنده های سلولزی، غلظت دهنده های اکریلاتی و غلظت دهنده های پلی یورتانی هستند.
مواد غلظت دهنده آکرلیکی یکی از مواد اولیه در تولید محصولات پلیمری برپایه آب هستند. مواد غلظت دهنده آکرلیکی برای تنظیم رفتار رئولوژیکی و ویسکوزیته در صنایع مختلف مورد استفاده قرار میگیرند. غلظت دهنده‌های اکریلیکی معمولا به دو شکل امولسیونی و پودر قابل حل درآب در بازار موجود میباشند که نام تجاری این مواد کربومر است. از کربومر در تشکیل پلیمرهای اولیه ساخته شده اسید اکریلیک استفاده می شود. نوع جامد کربومر، به شکل پودر سفید رنگ کرکی در دسترس است که اغلب به عنوان پایه ژل در لوازم آرایشی استفاده می شود.
در واقع کربومر باعث توزیع و تعلیق جامد نامحلول در مایعات میشود و نیز برای جلوگیری از جداسازی امولسیون ها در اجزای روغنی و مایعات آنها قابل استفاده می باشد. از کربومر به عنوان یک ماده غلظت دهنده در ساخت انواع ژلهای بیمارستانی مانند ژلهای سونوگرافی و رادیولوژی، ژلهای دارویی-بهداشتی، مواد شوینده و تولید رنگهای آب پایه مورد استفاده قرار می گیرد. کربومر به عنوان یک پلیمر غلظت دهنده دارای توانایی جذب و نگهداری آب و متورم شدن تا چنیدن برابر حجم اصلی خود هستند. مقدار کربومر استفاده شده در یک محصول به میزان سفتی آن محصول بستگی دارد.
کربومر مایع یک ماده بی رنگ و به سادگی قابل انحلال در آب، الکل ها، اترها و کلروفرم و نیز دارای بوی مشخصی است. کربومر نسبت به UV حساس است و از این رو، همراه با ترکیبات ضد UV در ژلها مورد استفاده قرار میگیرد. کربومر در داروسازی به عنوان ماده کمکی، امولسیفایر، ماده ژل ساز، تثبیت کننده و مواد اتصال دهنده قرص ها، خمیر دندان، لوسیون ها و برخی قطره های چشمی استفاده می شود. از خواص و ویژگی های این پلیمر غلظت دهنده میتوان کنترل رهاسازی و بهبود دسترس پذیری بیولوژیک آنها، خنثی و غیرحساسیت زا از نظر فیزیولوژیکی و پایداری حرارتی را نام برد که نتیجه این امر استفاده از آن به صورت خوراکی یا موضعی است.
