پلیمرهای کارباپول از این نظر منحصر به فرد هستند که طیف وسیعی از پروفایل های ویسکوزیته را ارائه می دهند و حتی در غلظت های پایین نیز دارای مقادیر بسیار بالای بازده هستند. فرمولاسیون سوسپانسیونهای خوراکی یا موضعی ناشی از این ویژگیهای ترکیبی کربومر است که با سطوح پایین پلیمر پایدار هستند. مقدار بازده هنگام تعیین توانایی تعلیق از ویسکوزیته مهمتر است. در حالی که ویسکوزیته تنها می تواند سرعت رسوب را کاهش دهد، برای ایجاد تعلیق های دائمی مقدار بالای بازده لازم است. برای دستیابی به حداکثر ویسکوزیته، پلیمرهای کارباپول باید خنثی شوند. هنگام اضافه شدن یک خنثی کننده به پراکندگی، مرحله غلیظ شدن به تدریج رخ می دهد. حداکثر ویسکوزیته به طور معمول در pH ۶.۰ - ۷.۰ حاصل می شود.
ویسکوزیته پلیمرهای کارباپول با pH ۹ و بالاتر شروع به کاهش می کند که این امر خود به دلیل وجود الکترولیتهای اضافی است که بر دافعه الکترواستاتیک گروههای کربوکسیلیک یونیزه تأثیر میگذارد. به منظور دستیابی به ویسکوزیته بالا در مقادیر pH زیر ۵ و بالاتر از ۹، افزایش غلظت پلیمر کربومر توصیه می شود. به علاوه، در تلاش برای دستیابی به فرمولاسیون قوی، باید از غلظت کم پلیمر کربومر در مقادیر pH پایین اجتناب شود. طی یک تحقیق، اندازه ویسکوزیته برای پراکندگی های آبی چندین پلیمر کربومر در غلظت های ۰.۲ - ۲.۰ وزنی محاسبه شد. هنگام آماده شدن پراکندگی و یا پس از خنثی سازی با محلول هیدروکسید سدیم با pH ۴.۰ - ۷.۰، پراکندگی مورد آزمایش قرار گرفت. افزایش غلظت پلیمر منجر به افزایش ویسکوزیته شد. به طور کلی، وضع ثابت pH با غلظت های بالاتر پلیمرهای کربومر به آسانی بدست می آید.
در مطالعه ای دیگر، تأثیر متغیرهای فیزیکی و شیمیایی بر قوام ژل های کارباپول با استفاده از رئومتری برشی مداوم بررسی شد. ژل ها منحنی های پلاستیکی جریان را با هیسترسیس قابل اغماض ارائه میدهند. سانتریفیوژ، آسیاب کردن، چرخه دما و گذر زمان تأثیری بر خصوصیات برشی مداوم نداشت. افزودن اولیه ماده خنثی کننده به طور قابل توجهی باعث افزایش تدریجی درجه غلظت شد. نور روز باعث کاهش درجه غلظت شد. ویسکوزیته های ظاهری با غلظت نمایی متفاوت بودند. افزایش دما به تدریج گرانروی ظاهری را کاهش می دهد. حلالها تأثیر متغیری بر ویسکوزیته های ظاهری داشتند که نمی تواند با گرانروی حلال و وزن مولکولی ارتباط داشته باشد. ویسکوزیته های ظاهری ژل های خنثی شده با بازهای مختلف مستقل از نوع باز مورد استفاده بودند.
آزمایش کشیدگی خصوصیات اساسی ژلهای کارباپول را بررسی و اثر غلظت پلیمر، دما، خنثی سازی، حلالها و خنثی کننده های مختلف را نشان داد. ژل ها ویسکوالاستیک خطی و برای اولین بار مواد جامد الاستیک بودند. انطباق خزش (مواد) از نظر نمایی با غلظت متفاوت است و هیچ ارتباطی با نوع حلال یا خنثی کننده ندارد. در این بررسی همچنین ممکن است جایگزین کردن یک کربومر پلیمری شده بنزن با یک کربومر پلیمری غیر بنزن در یک فرمولاسیون دارویی امری مطلوب باشد. محصولات جایگزین در استات اتیل یا ترکیب حلال استات اتیل و سیکلوهگزان پلیمری می شوند. اگر در فرمولاسیون دارویی جایگزینی انجام شود، توصیه می شود که خصوصیات اصلی عملکرد بررسی و ملاحظات نظارتی در نظر گرفته شود. بسته به نیاز دوز مورد نظر، سایر پلیمرهای کربومر ممکن است گزینه های مناسبی باشند.
