اولین بار، ویلیام هنری فاکس تالبوت پدر علم عکاسی با کشف ترکیب سدیم کلرید و نقره نیترات باعث کاهش زمان مورد نیاز برای ظهور عکس شد. امروزه نیز از ترکیب سدیم کلرید و نقره نیترات همراه با استیک اسید و سدیم تیوسولفات میشود. از کریستال های نیترات نقره بسیارریز همراه با ژلاتین به منظور ساخت پایه فیلم استفاده می شود. دانشمندان زیادی پس از آن با برخی از ترکیبات نقره آزمایشهایی انجام دادند. به عنوان مثال، می کوشیدند تصویر صفحه مشبک را بر روی سطحی پوشیده از ترکیب گچ، نقره، اسید نیتریک و سایر مواد شیمیایی ایجاد کنند و در آخر دریافتند که کلرید نقره یکی از مهمترین مواد شیکیایی موثر در عکاسی در معرض نور سیاه رنگ میشود. نیترات نقره دارای کاربرد های بسیار فراوانی ست. یکی از جالب ترین موارد استفاده از این ماده شیمیایی کاربرد نیترات نقره در مطالعات بیولوژیکی می باشد.
در ادامه مطلب بالا باید گفت در جای دیگر، از محلول نیترات نقره بر روی کاغذ جهت ثبیت تصویر استفاده شد. اما به دلیل عدم اطلاعات کافی درمورد نحوه از بین بردن املاح نقره اضافی برای جلوگیری از سیاه شدن، تصویر ظاهر شده پس از گذشت زمان تیره میشد؛ تا اینکه خاصیت تیوسولفیت سدیم کشف شد. محلول تیوسولفیت سدیم همراه با ترکیبات نقره باعث تشکیل ترکیباتی با انحلال پذیری بالا در آب میشد. هالوژنهای نقره درون امولسیون آنها تحت تاثیر نور قرار میگیرند و موجب بروز فعل و انفعالات شیمیایی شده و در نهایت باعث ایجاد تصویری میشود که در اثر عمل ظهور قابل رویت میشود.
با انحلال ترکیب پتاسیم برمید و یدید پتاسیم در محلولی از ژلاتین و افزودن نیترات نقره ماده ای خمیری شکل بدست می آید که نسبت به نور حساس است و در حقیقت همان لایه حساسی است که برروی فیلم ها قرار میگیرد و بدین وسیله عکاسی امکان پذیر میشود. میزان حسایت نقره نسبت به نور به حرارت محلول ها، جنس و غلظت ژلاتین، طبیعت ومقدار املاح حل شده و غیره بستگی دارد. استفاده از پتاسیم برمید به جای کلرید پتاسیم باعث تشکیل برمید نقره (AgBr) و یا یدید نقره (AgI) میشود که این ترکیبات نقره نیز به نور حساس هستند. این سه ترکیب، هالوژنهای نقره، از اجزاء اصلی امولسیونهای مورد استفاده در عکاسی هستند.